çirk ::: (f. i.) : 1) kir, pas, pis. 2) yarada olan kan ve irin.

çirk-âb ::: (f. b. s.) : çirkef, pis su

çirk-âlûd ::: (f. b. s.) : kirli, mundar, bulaşık.

çirkin ::: (f. b. s.) : 1) pek kirli. 2) güzel olmıyan. 3) kanlı, irinli yara ve çıban.

çîstân ::: (f. b. i.) : bilmece.

çîz ::: (f. i.) : şey, nesne.

"); çû ::: (f. e.) : (bkz. : çûn).

çûb ::: (f. i.) : ağaç değnek, odun, sopa; çöp. (bkz. : çûbek).

çûbân ::: (f. i.) : çoban, sığırtmaç, (bkz. : râî, şûbân).

çûbe ::: (f. i.) : oklava, oklaği.

çûbek ::: (f. i.) : davul tokmağı, değnek, sopa; çomak, (bkz. : çûb).

çûb-hâr ::: (f. b. i.) : zool. ağaç kurdu.

çûbîn, çûbîne ::: (f. s.) : ağaçtan yapma şey, değnek gibi kuru nesne.

çûbîn ::: (f. h. i.) : Nûşirevân'akarşı ayaklanmış olan, Hürmüz'ün seraskerî Behrâm'ın lâkabı.

çûg ::: (f. i.) : 1) boyunduruk. 2) su arkı. (bkz. : cûg).

çuha ::: (f. i.) : 1) yün kumaş, çuha. 2) papaz feracesi.

çûha-dâr ::: (f. b. i.) : 1) hizmetçi; kapıcı. 2) me'mur.

çumâçum ::: (f. i.) : alm. (bkz. : nâsiye).

çirk ::: ‬kir

çirk ::: irin