"); tevabi' ::: (a. i. tâbi'in c.) : 1) bir kimsenin hizmetinde bulunanlar, birinin adamları, (bkz. : maiyyet). 2) bir kimsenin mesleğini tutanlar, fikir bakımından ona bağlı olanlar. 3) uşaklar. 4) bir merkeze bağlı olan yerler. 5) astr. peykler. 6) a. gr. evvelindeki kelimeye göre harekelenen kelimeler. Meselâ : keşf-üz-zünûn, kitâbü keşf-iz-zünûn. . gibi.

tevâbi'-i muttasıla-i müslakırre ::: fık. evin, yerli dolap, yerli kütüphane gibi ayrılması kabil olmıyan kısımları.

tevâbi-i süknâ ::: fık. evin, mutfak, kiler gibi tamamlayıcı kısımları.