MENSUB ::: (Bak: Mansub)

MENSUB ::: Bir şeye veya kimseye nisbeti olan, alâkası bulunan. Bir şeyle ilgili olan.

mansûb ::: (a. s. nasb'dan) : 1) bolunmuş, konmuş, dikilmiş. 2) me'mûriyete konulmuş, me'mûriyette bulunan, 3) i. gr. arapçaya mahsus olmak üzere sonundaki harfi üstün e okunan kelime : Süleyman (e) : hamzet (e). . gibi. (bkz. : meftûh).

mensûb ::: (a. s. nisbet'den. c. : mensûbîn) : bir kimseye, bir şeye nisbeti olan, bir şeyle ilgisi bulunan, (bkz. : merbut, müteallik). İsm-i mensûb : gr. kelimenin sonuna : türkçede -li, arapça ve farsçada, kelime sessiz harfle bitiyorsa bir "A"; sesli harfle bitiyorsa, yerine göre, sesli harf atılarak veya atılmıyarak : "A, -yî veya -yî getirilerek yapılan sıfat : "Tebriz - Tebrîzî, Ruha- Ruhâlı, Ruhâvî; Mekke-Mekkeli, Mekkevî. . " gibi.

mensub ::: bağlı, ait, ilgili.

mensûb ::: ait

mensub ::: bağlı

mensûb ::: ‬nispet edilen

mensûb ::: ait

mensûb ::: bağlı

mansûb ::: (a. s. nasb'dan) 1) bolunmuş, konmuş, dikilmiş. 2) me'mûriyete konulmuş, me'mûriyette bulunan, 3) i. gr. arapçaya mahsus olmak üzere sonundaki harfi üstün e okunan kelime : Süleyman (e) : hamzet (e). . gibi. (bkz. : meftûh).

mensûb ::: (a. s. nisbet'den. c. : mensûbîn) bir kimseye, bir şeye nisbeti olan, bir şeyle ilgisi bulunan, (bkz. : merbut, müteallik). İsm-i mensûb : gr. kelimenin sonuna : türkçede -li, arapça ve farsçada, kelime sessiz harfle bitiyorsa bir

MENSUB :::