kabâle ::: (a. i.) : 1) kadı'nın verdiği hüccet. 2) Yahudilerin, kendi cemaatleri için verdikleri vergi. 3) s. toptan, götürü yapılan [iş veya satış] , kabala.

kıbâle ::: (a. i.) : ebelik, çocuk doğurtma san'atı.

Kabala :::

1. Yahudilerde, yazılı olarak konulmuş olan Tanrı kanunlarının yanında, ağızdan ağıza geçen din buyruklarının, İbrani felsefesinin ve efsane yazılarının bütünü.


2. Bu öğretinin yandaşlarının bütünü.


3. Doğaüstü varlıklarla ilişki kurma sanatı.


4. Götürü, toptan.


5. (İbr. Kabbalah - alınmış şeyler; gelenek) Yahudilerin yazılı olarak konulmuş olan Tanrısal yasaları yanında ağızdan ağıza geçen dinsel buyrultuları. İbranî felsefesinin ve söylence (mithos) yazılarının toplamı. // Tarihleri kesin bilinmiyor; en eskisi (8. ya da 9. yüzyıl) evrenin yaratılışı ile ilgilidir.

kabâle ::: (a. i.) 1) kadı'nın verdiği hüccet. 2) Yahudilerin, kendi cemaatleri için verdikleri vergi. 3) s. toptan, götürü yapılan [iş veya satış] , kabala.

kıbâle ::: (a. i.) ebelik, çocuk doğurtma san'atı.

kabala ::: toptan