taleb ::: (a. i.) : 1) isteme, istenme, dileme. 2) istek. Arz 0 taleb : aranan [eşya] ve piyasaya çıkarılan [eşya] , fr. offre et demande. (bkz. : mürâvede).

taleb-i husûmet ::: huk. [eskiden] taleb-i takrîr ve işhattan sonra şefiin hâkim huzurunda dâva etmesi.

taleb-i müvâsebe ::: huk. [eskiden] şefiin akd-i bey'i duyduğu mecliste derhal : "ben mebiin şefîî-yim", yahut : "biş-şüf'a talep ederim" demek gibi taleb-i şüf'aya delâlet eder bir söz söylemesi.

taleb-i tahrir ve işlıâd ::: huk. [eskiden] taleb-i müvâsebeden sonra lâzım olan taleptir ki şefiiniki kişi huzurunda olarak mebiin yanında : "bu akarı filân kimse iştira etmiş" yahut müşterinin yanında : "sen filân akarı iştira etmişsin", yahut henüz bayi yedinde iken onun yanında : "sen filân akarını filâna satmışsın ben ise şu cihetle onun şefiiyim, taleb-i şüf'a etmiştim; şimdi dahî talep ederim şahit olunuz" demesi.

tulleb ::: (a. s. tâlib'in c.) : talipler, istiyenler, istekliler.

taleb ::: istek , isteme

taleb ::: ‬isteme

taleb ::: istek

tulleb ::: (a. s. tâlib'in c.) talipler, istiyenler, istekliler.