RUB ::: f. Süpürge. * Süpürme.

"); rabb ::: (a. i.) : efendi, sâhib. rabb-üd-dâr : ev sahibi. rabb-ül-mâl : sermâye, mal sahibi. rabb-üs-selem : huk. (bkz : sâhib-üs-selem).

Rabb ::: (a. h. i.) : Allah. Yâ-Rabb : Allahım! (bkz. : rabbî) [Yâ-Reb şeklinde de kullanılır]

rûb ::: (f. i.) : 1) süpürme. 2) süpürge. Reft ü rûb (silip süpürme) : mee. gezip tozma.

rubb ::: (a. i.) : meyva suyu.

rubbe ::: (ha. cerr) : öylesi var ki...

rub ::: dörtte bir.

Rub :::

1. i. sürtme, sürtünme; ovma, ovalama; güçlük, engel; sinirlendirici şey; pürüz.


2. f. (-bed, -bing) ovmak, ovalamak; sürtmek: sürtünerek tahriş etmek; sürtüşmek; ovup cilâlamak; sürmek; sürtünmek. rub away aşındırmak, yemek; aşınmak. rub down masaj yapmak. rub in ovarak yedirmek (yağ). rub it in (argo) yüzüne vurmak. rub off, rub out silip çıkarmak; sürtünmeyle çıkmak, dökülmek. rub out (argo) öldurmek. rub one the wrong way (argo) birini kızdırmak, sinirlendirmek, tepesini attırmak. rub shoulders with bir arada bu- lunmak.

rab ::: terbiye edici (allah) , tanrı , terbiye edici

rabb ::: Allah , efendi , terbiye eden , besleyen , tanrı

rub ::: dörtte bir , süpürge , süpürme , (bak: revb)

rabb ::: ‬Tanrı

rabb ::: Allah

rabb ::: efendi

rabb ::: (a. i.) efendi, sâhib. rabb-üd-dâr : ev sahibi. rabb-ül-mâl : sermâye, mal sahibi. rabb-üs-selem : huk. (bkz : sâhib-üs-selem).

Rabb ::: (a. h. i.) Allah. Yâ-Rabb : Allahım! (bkz. : rabbî) [Yâ-Reb şeklinde de kullanılır]

rûb ::: (f. i.) 1) süpürme. 2) süpürge. Reft ü rûb (silip süpürme) : mee. gezip tozma.

rubb ::: (a. i.) meyva suyu.

rubbe ::: (ha. cerr) öylesi var ki...

RUB :::